Naast het woordje ‘maar’ (zie de weblogbijdrage van april 2008) is er nog een ander woord dat een verborgen boodschap heeft, en dat is het woord ‘waarom’.
Als je een vraag stelt die begint met ‘waarom’ zal degene aan wie je de vraag stelt al snel een verdedigend antwoord geven en geen objectieve uitleg van waarom hij of zij iets op een bepaalde manier gedaan heeft. De ander hoort in het woord ‘waarom’ dat je een andere aanpak beter had gevonden, dat je een andere mening hebt of dat je de aanpak van de ander stom vindt. En zo heb je dus nooit een rustig gesprek over ‘waarom’ maar neemt de ander zijn stelling in, hoe neutraal je de vraag ook stelt.
Als je het woord ‘waarom’ vervangt door ‘wat is de reden’ krijg je een antwoord zonder verdedigende houding. Gek genoeg, want je vraagt eigenlijk hetzelfde! En toch is het zo. Op de een of andere manier is ‘waarom’ besmet geraakt.... Dus, als je echt gewoon de reden wilt weten, zonder dat je er een mening over hebt, vraag het dan op deze manier.
Heb je wél een mening, geef die dan gewoon. Dan geef je de ander tenminste ook een geldige reden om zich te verdedigen....
